De 43 jaren van Anick David

Anick David:

“Ma, ik ga dat maar efkens doen”

Drieëntwintig was ze toen ze in het Brussels ouderenwerk stapte. En nu al stapt er ze eruit. Drieënveertig jaar later. Dat efkens is een ietsje uitgelopen. Anick David is een fenomeen. En dat blijft ze, ook na 1 januari. In Ganshoren, Jette en ver daarbuiten.

 

Decennialang ontfermde Anick zich over Brusselse ouderen, nu trekt ze zelf met pensioen. Of het rustiger wordt, dat durven we te betwijfelen. Tenzij op BOp misschien. Haar luide schaterlach galmt nog na.

“Ik was destijds Peter Decabooter tegengekomen op de tram en die had het over z’n toffe job in het ouderenwerk: films draaien in rusthuizen, animaties verzorgen. Zelf was ik werkloos. Een paar weken later belde hij me: hij veranderde van functie en vroeg of ik geen zin had om over te nemen. En dat deed ik. Nog niet helemaal overtuigd, want ik zei tegen m’n ma: “Ik ga dat maar efkens doen.”

“Dat is anders uitgedraaid. Ik bleef 9 jaar lang die animaties verzorgen. Daarna ging ik voor de dienst Gemeenschapsontwikkeling de seniorenclubs begeleiden en stapte ik ook in de sportwerking. Van het één kwam het ander. Ik liet de projecten op me afkomen en ben er altijd enthousiast ingesprongen.”

Van dansfeesten in Nekkersdal over het smijten met stokken en rollators in theaterstuk Peeping Tom tot de huidige Digitrein: achter alles zat een Anick. 

“De vakantieweken die we al die jaren voor ouderen organiseren, die lagen me nog het nauwst aan het hart. Omdat het met oudere mensen is die anders nog nauwelijks op reis of zelfs het huis uit raken. Die gelukkige gezichten die je daar ziet, gaf me telkens een bom aan energie. Of het commentaar achteraf: ‘Awel, ik heb nog eens goed en veel gebabbeld, ik kan er weer even tegen.’ Jammer dat de prijzen tegenwoordig zo stijgen, want daar haken nu mensen op af en dat is zo jammer!”

“De ouderen, ze hebben mij een mooie tijd gegeven. Ik heb veel van hun wijsheid geleerd. Soms ook hele rare of grappige wijsheden, en ook daar steek je iets vanop.”

 

Anick David volgt collega Claudine Pauwels die al 4 maand geleden met pensioen trok. Zij stond in voor de werking Woonzorgcentra.

“En we hadden ons destijds zo voorgenomen om iemand jong in huis te halen”, lacht Anick. “Maar Claudine was zo capabel en aimabel dat we haar hebben genomen. Haar bagage en inzet was enorm. De vakantieweken organiseerde ze mee met veel flair. Ook zij genoot daarvan. Maar helemaal geweldig en inspirerend waren haar voorleessessies in de woonzorgcentra. Baanbrekend, want boeken voorlezen daar genieten echt niet alleen kinderen van.”

 

OPVOLGING

Met Anick en Claudine verdwijnen twee steunpilaren binnen het Brussels Ouderenplatform. Maar het huis wordt netjes gestut door twee straffe nieuwkomers.

Lise De Meulemeester (29) is al een jaartje aan het meedraaien in de voetsporen van Anick. De opvolging is dus verzekerd.

“Ik kon me geen betere mentor inbeelden dan Anick. Zij is m’n Bop-mama. Eigenlijk ben ik intussen al een beetje Anick geworden: ik smos nu ook altijd op m’n T-shirts, betrap mezelf ook al op hilarische versprekingen. Maar ik erf natuurlijk ook haar projecten, de vakantieweken, de digitrein en zoveel meer.”

Gerben Van den Abbeele (53) is de allernieuwste aanwinst. 

Als geëngageerde stadsmilitant werkte hij oa nog voor Bral, Cyclo vzw, maar was ook de mede-gangmaker achter Picnic The Streets (wat uitmondde in de Voetgangerszone). 

“Ik werkte steeds in de sociaal-culturele sector en met heel verscheidene doelgroepen. Werklozen, mensen zonder papieren, daklozen, jongeren, ouderen. Iets wat me tegenwoordig bezig houdt is het ageisme: het systematisch op een stereotype en negatieve manier portretteren van ouderen. Daar wil ik binnen BOp aan werken. De kijk die de maatschappij heeft op ouderen moet bijgestuurd. En de levensvreugde moet weer omhoog.”