Bpost haalt de schouders op, wij niet
Het Brussels Ouderenplatform wil zich graag excuseren. In de eerste plaats aan alle abonnees van het BOp-Magazine. Slechts enkelen kregen immers de Zomer-editie in de brievenbus. Een kleurrijke krant met een brede waaier aan activiteiten hadden we klaar gestoomd. Op 27 juni ging ze netjes op de post. Maar afgeleverd werd ze nauwelijks of niet. Twee maand later zijn we intussen.
Overmacht of over macht?
Pech gehad, vinden ze bij Bpost. Want op 25 juni was er een staking, en dus beschouwt men dit als ‘overmacht’. Dagen vertraging werden weken. En nu dus al maanden.
Het was geen wilde staking, maar een aangekondigde. Dan mag je van een gigant als Bpost wel wat meer beroepsernst verwachten. Dat Bpost prioritair inzet op pakjes en niet meer op post tout court, dat ligt ongetwijfeld mee aan de basis. Daar valt wellicht meer mee te verdienen. Loopt er met de rest iets fout? Schouders ophalen: collateral damage. En als het even kan: parapluutje open, want er was een staking. Overmacht? Of over de macht van een monopolie?
Maatschappelijke verantwoordelijkheid
Voor een beursgenoteerd bedrijf is het logisch dat het vooral winsten gaat opzoeken. Maar Bpost is tot nader orde nog altijd voor 51% een overheidsbedrijf. ALLE bedrijven hebben een maatschappelijke verantwoordelijkheid, een overheid of parastatale zeker. En die verantwoordelijkheid schuif je niet af op de rug van één dag staking.
In tijdschrift zit het woord tijd. Maar tijd is bij Bpost duidelijk een heel rekbaar begrip. En juridisch netjes ingedekt, uiteraard: overmacht. Dus tot op vandaag géén verontschuldigingen, geen recht op compensatie ook. Enkel een commerciële geste: portkosten kunnen terugbetaald.
Daar gaat het ons echt niet om. Dat zijn overigens peanuts.
De schade is zoveel groter. Menselijke schade ook. Zie achter elk exemplaar van dit magazine het gezicht van een oudere. Van een moeder, een grootvader, vaak eenzaam in de grootstad. Kijk naar hen en zie: wat een gemiste kans! Al die geplande activiteiten, al de verbindende concerten, festivals & acties: wie er niet van weet, kan er niet naar toe.
Bpost is niet alleen
Voor ons kadert dit ene voorval van ondermaatse dienstverlening in een veel breder maatschappelijk probleem.
Steeds vaker worden individuele mensen en socio-culturele organisaties (die allemaal op hun manier ijveren voor verbinding) naar meer -en bijna exclusieve- digitalisering gedreven. En dat is géén goeie zaak, zeker niet voor ouderen.
Het BOp kiest er nadrukkelijk voor om dit Magazine op papier te laten verschijnen (en dus ook te verspreiden). Ook al kost dit veel moeite en nog meer centen. We doen dit omdat we een tweesporenbeleid hanteren: enkel digitaal is voor ons géén optie. We willen immers NIEMAND uitsluiten. En daar zouden overheden en parastatale bedrijven ook voluit moeten aan meewerken. Onze ouderen verdienen dit. Wie jonger is ook overigens.
Als Brussels Ouderenplatform gaan we de dienstverlening van Bpost onder de loupe blijven houden, gaan we ze aankaarten bij overheden en media. Zoals we ook doen met betrekking tot andere organisaties, bedrijven èn overheden. Want we beseffen goed: Bpost is niet de enige over wiens dienstverlening te klagen valt.
Dus gaan we de strijd aan, samen met vele anderen. Jij toch ook?
En hou intussen de brievenbus in de gaten. D'er is een nieuw BOp-Magazine onderweg.
