Open brief aan minister Vanessa Matz & VGC-college

 

   Brussel 17 september 2025

OPEN BRIEF aan:

• Federaal minister bevoegd voor overheidsbedrijven Vanessa Matz
• het College van de Vlaamse Gemeenschapscommissie

 

Betreft:    Klachten over Bpost-dienstverlening

Ouderen vinden zonder post nog moeilijker hun weg naar participatie

aan het maatschappelijk leven

 

Geachte mevrouw/meneer,

 

Bij deze richten we ons tot uw diensten met een klacht over de gebrekkige dienstverlening bij Bpost. We doen dit naar aanleiding van de dubbele verzending van ons BOp-Magazine (resp. een zomereditie en het recente september/oktober-nummer). De eerste zending ging volledig de mist in (de magazines zijn spoorloos), de tweede voor naar schatting de helft (2 weken na verzending niet aangekomen.)

Maar hoe erg we dit gebeuren voor onze organisatie & abonnees ook vinden, we willen vooral een probleem aankaarten dat groter en breder is, en dat vooral een impact heeft op een ouder & kwetsbaar publiek.

Want als er ons uit de vele reacties op een rondvraag iets duidelijk is geworden, dan wel dat het flink mank loopt met de postbedeling. Niet alleen met tijdschriften, maar ook met persoonlijke briefwisseling die te laat of helemaal niet bij de bestemmeling aankomt. Soms ook met nare & complexe persoonlijke gevolgen voor mensen die radeloos worden (cfr reacties in bijlage). Dat meldde ons overigens ook een ex-collega/voorganger van jullie, zelf abonnee op het BOp-Magazine. (zie ook voorbeelden in bijlage)

Bpost benoemt onze klacht als ‘heel uitzonderlijk’, maar wij hebben het gevoel dat er echt veel meer aan de hand is.

 

Boos op Bpost

In het nieuwe BOp-Magazine (editie september/oktober) bieden wij als Brussels Ouderenplatform in het editoriaal onze excuses aan. Omdat onze abonnees niet krijgen wat ze verdienen, namelijk ons magazine en al de informatie die erin staat. En dan krijgen ze ook dit magazine en dus onze excuses toch weer niet in de bus zeker!

Overmacht of over macht?

Even terug in de tijd naar de zomereditie van het BOp-Magazine. Een kleurrijke krant met een brede waaier aan activiteiten hadden we klaargestoomd. Op 27 juni ging ze netjes op de post. Maar afgeleverd werd ze nauwelijks of niet.

Pech gehad, vinden ze bij Bpost. Want op 25 juni was er een staking, en dus beschouwt men dit als ‘overmacht’. Dagen vertraging werden weken. En nu dus al maanden. Men weet niet eens waar onze zomermagazines liggen.

Het was geen wilde staking, maar een aangekondigde. Dan mag je van een gigant als Bpost wel wat meer beroepsernst verwachten. Dat Bpost prioritair inzet op pakjes en niet meer op post tout court, dat ligt ongetwijfeld mee aan de basis. Daar valt wellicht meer mee te verdienen. Loopt er met de rest iets fout? Schouders ophalen: collateral damage. En als het even kan: parapluutje open, want er was een staking. Overmacht? Of over de macht van een monopolie?

Maatschappelijke verantwoordelijkheid: samen tegen uitsluiting

Voor een beursgenoteerd bedrijf is het logisch dat het vooral winsten gaat opzoeken. Maar Bpost is tot nader orde nog altijd voor 51% een overheids-bedrijf. ALLE bedrijven hebben een maatschappelijke verantwoordelijkheid, een overheid of parastatale zeker. En die verantwoordelijkheid schuif je niet af op de rug van één dag staking.

In tijdschrift zit het woord tijd. Maar tijd is bij Bpost duidelijk een heel rekbaar begrip. En juridisch netjes ingedekt, uiteraard: overmacht. Dus tot op vandaag géén verontschuldigingen, geen recht op compensatie ook. Enkel een commerciële geste: portkosten kunnen terugbetaald.

Daar gaat het ons echt niet om. Dat zijn overigens peanuts. We hebben niettemin een voorstel tot schadevergoeding ingediend. Die is nog lopende, maar illusies maken we ons niet: “er is geen regelgeving voor”.

De schade is zoveel groter. Menselijke schade ook. Zie achter elk exemplaar van het magazine het gezicht van een oudere. Van een moeder, een grootvader, vaak eenzaam in de grootstad. Kijk naar hen en zie: wat een gemiste kans! Al die geplande activiteiten, al de verbindende concerten, festivals & acties: wie er niet van weet, kan er niet naar toe. En het klinkt u misschien raar in de oren: tijdens de zomer slaat de eenzaamheid bij ouderen met regelmaat hard toe! Want vaak zijn hun familieleden, buren of andere vertrouwenspersonen met vakantie.

Op 28/08 verstuurden we het nieuwe BOp-magazine, en weer krijgen we enorm veel klachten van mensen die het per 15/9 nog niet in de bus kregen. En of ze het binnenkort wel nog krijgen: we moeten hen ook nu het antwoord schuldig blijven.

 

Bpost is niet alleen

Voor ons kadert dit ene voorval van ondermaatse dienstverlening in een veel breder maatschappelijk probleem.

Steeds vaker worden individuele mensen en socio-culturele organisaties (die allemaal op hun manier ijveren voor verbinding) naar meer -en bijna exclusieve- digitalisering gedreven. En dat is géén goeie zaak, zeker niet voor ouderen.

Het BOp kiest er nadrukkelijk voor om dit Magazine op papier te laten verschijnen (en dus ook te verspreiden). Ook al kost dit veel moeite en nog meer centen. We doen dit omdat we een tweesporenbeleid hanteren: enkel digitaal is voor ons géén optie. We willen immers niemand uitsluiten. In tegendeel zelfs: we willen iedereen blijven betrekken. En daar zouden overheden en parastatale bedrijven ook voluit moeten aan meewerken. Onze ouderen verdienen dit. Wie jonger is ook overigens.

 

Prioritair

Onze concrete klachten zijn momenteel nog in behandeling, zowel bij de Bpost-dienst Magazines als bij de bemiddelende ombudsdienst. Voor de volledigheid voeg ik er de referentienummers aan toe: P2507 0323  en P2509 0200. Niet dat we ons veel illusies maken.

Bpost beloofde dit keer om onze klacht zowaar prioritair te behandelen. Dat zou het elke keer moeten doen, en niet alleen met de onze. Ook die van individuele burgers over gewone postbedeling. En die zijn er bij de vleet. Bij het Brussels Ouderen-platform krijgen we met regelmaat verhalen te horen van mensen die zitten te wachten op briefwisseling van bank, mutualiteit, sociale huisvesting. Of die een oproep voor een nieuwe identiteitskaart (en nadien hun ID-code!) missen. Oudere mensen die daarmee soms in problematische situaties belanden. Ze draaien zelfs op voor financiële kosten door een fout die iemand anders begaat. En ze weten vaak niet meer waar nog aan te kloppen. Voor hen willen we blijven opkomen. En wij niet alleen, zeker weten.

We zijn ons ervan bewust dat we als Brussels Ouderenplatform maar een kleine, lokale speler zijn. Dat Bpost niet wakker ligt van 750 magazines.

Maar toch gaan we roepen en protesteren, benaderen we nu overheden en pers. En we hopen dat er anderen mee de trein op springen. Kleine of grote spelers, organisaties of individuele mensen, ouderen of minder ouderen, het maakt niet uit: Heb je klachten? Laat je horen, niet afschepen.

De reacties die we momenteel binnenkrijgen (ook van andere organisaties: bibliotheken, GC’s,…), laten vermoeden dat onze klachten maar een topje van de ijsberg zijn. Ze afdoen als heel uitzonderlijk is iets te makkelijk.

 

Hopend dat

• U als minister bevoegd voor overheidsbedrijven (met dus ook Bpost in de portefeuille), het nodige wil doen om de dienstverlening van Bpost grondig te bestuderen en bij te sturen waar nodig. Om ook de regelgeving op punt te stellen, inclusief op vlak van schadevergoedingen, zodat men minder vlotjes de verantwoordelijkheid van zich afschudt. En om Bpost ook te wijzen op haar maatschappelijke verantwoordelijkheid.
• U als VGC-Collegelid (en dus onze subsidiërende overheid) mee wil toezien op dit proces, en op wil komen voor het belang van de Brusselse ouderen.

 

verblijven we,

met vriendelijke groeten,

 

 

Ronald Vrydag,

Directeur

(foto: Ralphs_Fotos op Pixabay)